De laatste wedstrijd van het seizoen. Een beladen potje tegen de buren uit Staphorst. Waar we van mening waren dat er voor beide ploegen niets meer op het spel stond, Staphorst reeds gedegradeerd en FCM/ALC JO19-2 meende veilig te zijn, bleek een wijziging in promotie-degradatie-regeling vanuit de KNVB alsnog voor de nodige beladenheid te zorgen. Eén degradant uit de hoofdklasse werden er plotsklaps twee. Deze wijziging bleek tot aan de laatste week van de competitie niet bij ons bekend. Laten we het houden op bijzonder, maar het zorgde voor de nodige vraagtekens en daarnaast moest de wedstrijd door de technische staf en spelers anders worden benaderd en bezien. Om te handhaven in de hoofdklasse, bleek winnen de beste en meest veilige optie. Bij één punt waren wij nog in enige mate afhankelijk van anderen, maar daar wilden we niet vanuit gaan.
Met de nodige versterking vanuit beide JO17-1 teams, Sil Kuurman en Jorrik Arends (Alcides) en Ramon Bijker (FCMeppel), werd er begonnen aan de derby. De eerste minuten zag het er voor de Meppelers er heel naar behoren uit. Iets meer overwicht en er werd gewerkt aan het creëren van enkele kansen. Het warme weer drukte een behoorlijk stempel op de heren spelers. Het leek dat onze middenvelders daar ietwat meer moeite mee hadden. Middenvelders maken over het algemeen de meeste meters tijdens een wedstrijd, maar het snelle en op tijd reageren zat er bij onze mannen niet altijd in. De werklust was wel zichtbaar, maar het op het juiste reageren en in de duels gaan liet wat te wensen over. Het middenveld kregen wij daardoor in het verdere verloop van het eerste bedrijf minder goed onder controle, waardoor er onnodig en te veel druk kwam te staan op onze laatste linie. Die weerden zich netjes, maar na balverovering werd er in de opbouw enkele keren teveel risico genomen. Waar de aanval van Staphorst in eerste instantie werd afgeslagen, werd hen een onnodige tweede kans geboden. Dit kon dus nog wel eens een lastig middagje worden en was het veilig stellen nog niet zomaar gedaan. Alhoewel, Staphorst tegen Meppel is altijd wel een wedstrijd op zich. Ook al stond er voor de gastheren niets meer op het spel, verliezen van de ‘buren’ wil toch zeker niemand. De spanning was merkbaar. Zeker omdat beide ploegen tot kansen wisten te komen waaruit gescoord kon worden. Voor de FCM/ALC was dat vooral uit voorzetten van Sil vanaf links of uit cornerballen. Maan en Wisse probeerden van daaruit koppend tot score te komen, maar of de keeper of enkele verdedigers stond een succesvolle afronding in de weg. Ook schoten vanuit de tweede lijn, brachten niet de zo gewenste voorsprong. Aangezien Staphorst ook het net niet wist te vinden, werd met een gelijke stand van 0 – 0 de rust bereikt.
Tijdens de rust bleek dat Maan niet geheel fit was. Een wissel en enkele positionele wijzigingen waren het gevolg. Verder kon er in de kleedkamer ingehaakt worden bij de reeds eerder genoemde constateringen, maar bovenal kon ook het benodigde vochtgehalte weer op peil worden gebracht. Oef, wat was het warm. Met de gedeelde en benodigde informatie, ging het weer richting het veld voor aanvang van de tweede helft.
FCM/ALC stond beter. De omzettingen zorgden voor meer overwicht en controle op het middenveld, waaruit al snel enkele beste scoringskansen werden gecreëerd. We keken uit naar een snelle voorsprong in de hoop aansluitend de wedstrijd snel in het slot te gooien. Tjonge, wat liet dat lang op zich wachten. Nadat keeper Joost een best afstandsschot van Staphort uit de bovenhoek wist te tikken, dan toch de bevrijdende 0 – 1 aan de kant van de geel-zwarten. Sil was de gelukkige doelpuntenmaker. Een crossbal pikte hij goed op, waarna hij diagonaal rechts onderin via de binnenkant van de paal binnenschoot. Heerlijk, de eerste zet in de richting van definitieve handhaving in de hoofdklasse. Staphorst ging door deze achterstand opportunistischer voetballen. Een mannetje werd van achteruit doorgeschoven. Dit gaf hen wat meer aanvalskracht, maar ook gaven zij daardoor meer ruimte weg waar FCM/ALC goed gebruik van maakte. Staphorst kwam nog een keer tot een schot tegen de lat, waar de hand van Joost een belangrijke rol in vervulde. Ook één-op-één stond hij zijn mannetje. Een belangrijke redding. De voorsprong werd hierdoor aan FCM/ALC-kant behouden, maar daarnaast werd Staphorst nog meer gevoed met het idee dat er voor hen nog echt wel iets te halen viel. Niet verkeerd gedacht, maar de ruimtes tussen hun linies werden steeds groter en meer spelers kwamen aan hun kant voor de bal te spelen. FCM/ALC kreeg behoorlijk de ruimte om te voetballen en vanuit meerdere combinaties kwamen onze mannen tot diverse kansen. De 0 – 2, maar ook de 0 – 3, 4 en zelfs 5 hingen in de lucht. Jasper, Wisse, Farbod, Sil, Jorrick, allen leken zij de bevrijden 0 – 2 op de voet te hebben, maar door het voetje van de keeper, een speler op de doellijn, het net missen van de voorzet of het plaatsen van de bal naast het doel, bleef een verdere uitbreiding van de voorsprong achterwege. Tot een goede 5 minuten voor het einde van de wedstrijd. Farbod drong de zestien in en werd binnen de beruchte lijnen gevloerd. Gedecideerd en geheel terecht wees de scheids naar de stip. Farbod positioneerde zich achter de bal en schoot de bevrijdende 0 – 2 binnen. Hiermee was dan toch de zo gewenste en ten doel gestelde handhaving een feit. Na het laatste fluitsignaal was er zichtbaar sprake van opluchting, maar bovenal van blijdschap. We hebben er met elkaar hard voor moeten werken. Een hectisch, spannend, mooi, leerzaam en belevenisvol seizoen kwam hiermee ten einde. Althans wat wedstrijden betreft. Een informele afsluiting buiten de lijnen gaat zeker nog volgen. Voor nu, ook volgend seizoen speelt FCM/ALC gewoon weer in de hoofdklasse!! Gefeliciteerd mannen, een knappe prestatie!